Το Όραμα μας
Σύμφωνα με τους Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας ο χρόνος εξελίσσεται σπειροειδώς, δηλαδή και γραμμικά αλλά και κυκλικά. Αυτό σημαίνει πως ενώ η κάθε στιγμή του χρόνου είναι μοναδική, η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται στην πορεία των εξάρσεων και των υφέσεών της.
Όπως γράψαμε κι αλλού, αφορμή για την ίδρυση του Σωματείου μας υπήρξε η λιποθυμία μαθητού του Δημοτικού Σχολείου λόγω ασιτίας το 1964. Η αιτία ύπαρξης της δράσης μας παραμένει ο λόγος του Θεού, που μας καλεί σε συμπαράσταση των δοκιμαζόμενων αδελφών μας κάθε εποχής, καθώς οι συνέπειες της παρακοής των Πρωτόπλαστων προγόνων μας παραμένουν επίκαιρες πάντοτε, ώστε κάποιες οριακές ομάδες αδελφών μας να χρειάζονται συμπαράσταση στη σταυροαναστάσιμη πορεία της ζωής τους.
Οι ανάγκες των ανθρώπων υπόκεινται κι αυτές και επηρεάζονται από τις διακυμάνσεις της ιστορίας μέσα στο χρόνο, γι’ αυτό και η ύπαρξη Φιλανθρωπικών Σωματείων είναι απαραίτητη, έτσι ώστε ενώ παραμένει η ιδιοπροσωπεία των πολιτών μιας κοινωνίας, η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη σαν ανθρωπιστική αξία της συγκεκριμένης κοινωνίας, να αμβλύνει τις αντιθέσεις και να λειτουργεί σαν εξισορροπητικός παράγοντας και ειρηνευτική δύναμη ευνομούμενης πολιτείας.
Στο δικό μας μικρόκοσμο ο χωρόχρονος διαμορφώνεται από τις εντολές, που αποτελούν τη δομή της κοσμοθεωρίας στην οποία πιστεύουμε και που δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η διδασκαλία του γλυκύτατου Ιησού Χριστού μας, του Κυρίου και Θεού μας, όπως αναφέρεται στην Αγία Γραφή και αναλύεται από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.
Ανθρώπινο είναι να περιμένουμε από τον αγώνα μας και να ελπίζουμε σοβαρά στην υποστατική μας δικαίωση, αφού πίστη μας είναι πως η πληρότητα και η ολοκλήρωσή μας διέρχεται μέσα από την κατά δύναμη συμπαράστασή μας προς τον εμπερίστατο αδελφό μας. Αυτό μας πληροφορεί και ο Χριστός μας στο ευαγγέλιο της κρίσεως. Εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε. (Ματθ.25,41).
Όμως για να επιτευχθεί ο στόχος μας, δεν αρκεί η αμοιβή της δικαίωσης. Αυτή, η δικαίωση, είναι συνέπεια, αλλά δεν είναι ο στόχος, γιατί έχει μέσα της το σπέρμα της ανθρώπινης ατέλειας μετά την παρακοή. Μόνο μία πιθανότητα υπάρχει για να επιτευχθεί ο στόχος μας κι αυτή είναι η αγάπη μας προς το Χριστό. Αν δεν αγαπήσουμε το Χριστό με όλες μας τις δυνάμεις, δεν υπάρχει περίπτωση να αγαπήσουμε τον πλησίον μας. Το επιχείρησαν και άλλοι και απέτυχαν.
Λοιπόν, πώς θα επιβεβαιώσουμε τους οραματισμούς μας; Μα ακολουθώντας τη γνωστή συνταγή. Πρώτα καθαρίζοντας το σαλόνι του σπιτιού μας, όπου θα υποδεχθούμε το Βασιλέα, την καρδιά μας δηλαδή, κατασφάζοντας τα ανθρώπινα πάθη μας, της ιδιοτέλειας, της φιλαυτίας, της αυτοδικαίωσης, της προσωποληψίας, για να ανάψει ο πολυέλαιος, να φωτιστεί το σαλόνι και να αρχίσει η γιορτή. Έπειτα στρώνουμε το τραπέζι με τα εδέσματα της αγάπης, που μας προσφέρει ο Κύριός μας, μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας.
Αυτά δεν γίνονται βέβαια με συμβατά μέσα, αλλά με υπερβατά. Έτσι όσο θα υπερβαίνουμε τα ανθρώπινα πάθη μας, τόσο θα γινόμαστε και πιο παραγωγικοί και αποτελεσματικοί στο έργο που υπηρετούμε. Βοηθήστε μας λοιπόν κι εσείς, αδελφοί και επισκέπτες της σελίδας μας, ώστε όλοι μαζί να ευαρεστήσουμε τον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό μας.